#TheatreClub เรื่องที่ 71
“เราไม่พูดกันเรื่องบรูโน่ โน โน โน~ เราไม่พูดกันเรื่องบรูโน่~”
เพลง We don’t talk about Bruno จาก Encanto (2021) กลายเป็นปรากฏการณ์เพลงดิสนีย์ติดหูครั้งใหม่นับตั้งแต่ Let it go จาก The Frozen (2012) บรูโนโนโน~ ติดอยู่ในหัวไม่พอ ยังเผลอส่ายสะโพกตามจังหวะทุกครั้งที่นึกถึงเพลงด้วย 💃
Encanto เมืองเวทมนตร์คนมหัศจรรย์ ขึ้นแท่นการ์ตูนดิสนีย์เรื่องโปรดในใจหลายๆ คน รวมถึงซิสด้วย เพราะนอกจากเพลงจะสนุกติดหู ภาพยนตร์ยังให้บทเรียนชีวิตดีๆ สอนใจคนได้ทุกวัย เช่น เรื่องครอบครัว, ความกดดันในชีวิต, การค้นหาความพิเศษของตัวเอง เป็นต้น
เรื่องย่อ Encanto
ณ เมืองเอ็นกันโต้ เมืองมหัศจรรย์ใจกลางหุบเขาในประเทศโคลอมเบีย มีตระกูลของผู้มีพลังวิเศษอาศัยอยู่คือครอบครัวมาดรีกัล พวกเขาคอยใช้เวทมนตร์ช่วยเหลือคนในหมู่บ้าน โดยสมาชิกครอบครัวมีพลังแตกต่างกันไปดังนี้
คุณยายอาบัวล่า ผู้อาวุโสของครอบครัวและเป็นต้นกำเนิดของเวทมนตร์ ซึ่งคุณยายอาบัวล่ามีลูกแฝดสาม ได้แก่ ฮูเลียตต้า ผู้มีพลังรักษาอาการเจ็บป่วยได้, เป๊ปป้า ผู้ควบคุมสภาพอากาศได้ตามอารมณ์, และบรูโน่ ผู้ทำนายอนาคต
เป๊ปป้ามีลูกทั้งหมด 3 คน ได้แก่ โดโลเรส ผู้มีพลังได้ยินเหนือมนุษย์, กามีโล่ ผู้ที่แปลงกายเป็นใครก็ได้, และอันโตนิโอ น้องชายคนเล็กของตระกูลผู้สื่อสารกับสรรพสัตว์ได้ทุกชนิด
ส่วนฮูเลียตต้าก็มีลูก 3 คนเช่นกัน ได้แก่ อีซาเบลล่า พี่สาวคนโตผู้เนรมิตดอกไม้ให้เบ่งบาน, ลุยซ่า ผู้แข็งแรงเหนือมนุษย์, และมีราเบล ผู้ไร้พลังวิเศษเพียงคนเดียวในตระกูลและเป็นตัวเอกของเรา
ชาวเอ็นกันโต้อยู่กันอย่างสงบสุขเรื่อยมาเพราะมีพลังของตระกูลมาดรีกัลดูแล แต่แล้ววันหนึ่งพลังวิเศษของทุกคนก็เริ่มเสื่อมสลาย คนในตระกูลเริ่มระส่ำระส่ายและหวาดกลัว มีราเบลผู้ไร้พลังจะปกป้องตระกูลเวทมนตร์ของเธอได้อย่างไร
คำว่า Encanto ชื่อเมืองมหัศจรรย์ในภาพยนตร์เรื่องนี้ มาจากภาษาสเปนหมายถึงการร่ายมนต์ค่ะ ชอบเวลาที่แต่ละคนใช้พลัง เวทมนตร์ในเรื่องสวยงามระยิบระยับมาก เพลงก็เพราะสนุกสนาน พอตัดเข้าบทดราม่าครอบครัวก็น้ำตาท่วมจอเลย 😭
หลังดูจบแล้ว เลยอยากแบ่งปันข้อคิดที่ได้จากตัวละครรุ่นหลานของตระกูลมาดรีกัลทั้ง 6 คนค่ะ
มีราเบล: การเป็นคนธรรมดาและคนนอก
มีราเบลคือตัวแทนของคนนอกและคนธรรมดาที่รายล้อมด้วยคนพิเศษ แม้จะไม่มีใครตัดสินเธอเรื่องที่ไม่ได้รับพรเวทมนตร์ แต่มีราเบลก็แอบหวั่นไหวที่ตัวเอง ‘ไม่ใช่คนพิเศษ’ เหมือนกับญาติพี่น้อง มันคงคล้ายกับเวลาที่พวกเราไปงานรวมญาติแล้วต้องนั่งฟังความสำเร็จของญาติพี่น้อง ในขณะที่เราไม่มีเรื่องอะไรให้กล่าวถึง
ถึงเป็นแบบนั้น มีราเบลก็ไม่เคยแสดงออกว่าอิจฉาริษยาหรือคิดว่าตัวเองไร้ค่าเลย เธอภูมิใจทุกคนในครอบครัว ซิสมองว่านั่นคือพลังของมีราเบลที่หาได้ยาก การมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่เผื่อแผ่ไปถึงคนรอบข้าง รู้คุณค่าและยอมรับตัวเอง โดยเฉพาะในวันที่ไม่มีใครให้คุณค่ากับเรา
แม้ตัวมีราเบลจะไม่มีพลังวิเศษแฟนตาซี แต่หัวใจที่ยิ่งใหญ่ของเธอเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้พลังวิเศษของพวกพี่สาวแข็งแกร่งขึ้น รวมถึงทำให้ครอบครัวได้เปิดอกคุยกัน กลับมาคืนดีกันและก้าวข้ามวิกฤตเวทมนตร์ไปได้
เราตระหนักจากมีราเบลว่า เราทุกคนมีความพิเศษในตัวเอง ขณะเดียวกันเราทุกคนก็ล้วนเป็นคนธรรมดาเช่นกัน สิ่งสำคัญคือการรู้คุณค่าของตัวเอง ไม่ว่าคนอื่นจะตัดสินเราว่าอย่างไรก็ตาม
ลุยซ่า: พี่สาวผู้แบกรับทุกอย่างไว้เอง
ลุยซ่าสาวแกร่งเป็นที่พึ่งพาให้คนอื่นได้เสมอ ซึ่งเธอก็มีความสุขที่ได้ช่วยเหลือผู้คนเช่นกัน แต่ถึงแม้ร่างกายจะแข็งแกร่งแค่ไหน ภายในใจก็ยังมีความอ่อนไหวและกดดันอยู่มาก สังเกตจากเพลงแรงดัน (Surface Pressure) เพลงประจำตัวลุยซ่าในท่อนที่ว่า “ใครๆ ก็พากันเมิน ถ้าไม่มีพลังที่เกินค่า” แสดงว่าเธอกลัวว่าจะกลายเป็นคนไร้ค่าหากพลังวิเศษหายไป
ลุยซ่าเอาคุณค่าของตัวเองไปฝากไว้ที่ความคิดของคนอื่น เธอจึงต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์อยู่ตลอดเวลา ไม่เคยพึ่งพาใคร ไม่เคยผ่อนคลาย เก็บซ่อนมุมที่อ่อนแอไว้ในใจ ซึ่งแรงกดดันที่หนักที่สุดมาจากตัวของลุยซ่าเอง
ดังนั้นวันที่ลุยซ่าสูญเสียพลังวิเศษไป เธอจึงรู้สึกไร้ค่าและยอมรับไม่ได้ เอาแต่เศร้า หลบหน้าทุกคน ยิ่งเครียดและยิ่งฝืนใช้พลังจนทุกอย่างแย่ลง มันทำให้เรานึกถึงชีวิตจริงอย่างการทำงาน, การเรียน หรือความสัมพันธ์ก็ตาม เมื่อเราเผชิญหน้ากับวิกฤตจนเครียด หากยิ่งฝืนดึงดันทำต่อไป อาจจะทำให้เรื่องแย่ลงกว่าเดิม แต่ถ้าเราวางวิกฤตที่แบกไว้ลงก่อน พักผ่อนสักครู่แล้วค่อยกลับมาลุยใหม่ มันอาจจะทำให้เราคิดได้รอบคอบขึ้นและแก้ปัญหาได้ดีขึ้นก็ได้
โชคดีที่สุดท้ายลุยซ่าได้พลังกลับมา แต่สมมติว่าถ้าลุยซ่าต้องสูญเสียพลังไปตลอดกาลจริงๆ สิ่งที่เธอทำได้เพื่อให้ใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขคือการเผชิญหน้ายอมรับความจริง มองให้เห็นคุณค่าของตัวเองที่นอกเหนือจากพลังวิเศษ
หากวันหนึ่งพวกเราสูญเสียพลังวิเศษไปเหมือนกับลุยซ่า พลังที่ว่าอาจจะเป็นพรสวรรค์, ความสามารถในการทำงาน, สถานะทางสังคม หรือสถานะทางการเงิน จากคนพิเศษกลายเป็นคนธรรมดาในสายตาคนอื่น มันไม่ได้หมายความว่าเราจะเป็นคนไร้ค่า สุดท้ายแล้วไม่มีคำพิพากษาใดมีผลรุนแรงเท่ากับคำพิพากษาที่เรามีต่อตัวเอง
อีซาเบลล่า: พี่สาวสมบูรณ์แบบที่ไม่อาจทำตามใจ
อีซาเบลล่าคือตัวเอกในเทพนิยาย หน้าตางดงาม บุคลิกงดงาม ถูกเลี้ยงดูมาให้ทำแต่สิ่งสวยงาม เป็นตัวเอกที่ทุกคนชื่นชอบ แถมได้รับพลังวิเศษที่เสริมให้เธอยิ่งงดงามอย่างการเนรมิตดอกไม้ให้เบ่งบานได้
ชีวิตดูเหมือนจะพบเจอแต่ความสุขตลอดกาลอย่างในนิทานเจ้าหญิง แต่ที่จริงเธอได้แต่เก็บซ่อนความเศร้าไว้ในใจ ตามท่อนเพลง “แสร้งทำหน้าชื่น แต่ฉันอกตรม” ในเพลงทำได้ใช่ไหมเล่า (What Else Can I Do?) ของอีซาเบลล่ากับมีราเบล
คำว่า ‘สมบูรณ์แบบ’ บีบบังคับให้เธอต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ห้ามเอาแต่ใจ อยู่ในโอวาทของผู้ใหญ่เสมอ ถึงขนาดจะแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รักเพียงเพราะพวกผู้ใหญ่เห็นว่าเหมาะสม
เมื่ออีซาเบลล่าปลดล็อกตัวเองออกจากกรอบที่ยายวางไว้ ได้ลองสำรวจพลัง เธอก็ได้ค้นพบศักยภาพใหม่ๆ ในตัวเอง เธอไม่เพียงแต่เสกดอกไม้ประดับตกแต่งหมู่บ้านได้ เธอยังเนรมิตพืชพรรณอื่นๆ ให้เติบโต ซึ่งนั่นสามารถช่วยเรื่องการปลูกอาหารและช่วยระบบนิเวศทางธรรมชาติได้ด้วย
สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากอีซาเบลล่าคือ ความกล้าที่จะใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ ไม่จำเป็นต้องกดดันตัวเองด้วยคำว่าสมบูรณ์แบบ ลองออกจากพื้นที่สบายใจ (comfort zone) แล้วลงมือทำตามใจตัวเอง ตราบใดที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ถึงจะลองแล้วผิดพลาด ก็แค่เรียนรู้และพัฒนาตัวเองต่อไป
โดโลเรส: ทำตามหัวใจในเวลาที่เหมาะสม
พลังได้ยินเหนือมนุษย์ทำให้โดโลเรสมักจะได้รู้ความลับหลายๆ เรื่อง แต่เธอก็ไม่เคยแพร่งพรายความลับของใคร เช่น เรื่องที่อาบรูโน่ยังคงอาศัยอยู่ในบ้าน เมื่อรู้ว่ามีราเบลกำลังตามหาอาบรูโน่ เธออยากช่วยน้องสาว แต่ก็ไม่อยากเปิดเผยความลับของอา จึงทำได้เพียงให้คำใบ้กับมีราเบลในเพลงเราไม่พูดกันเรื่องบรูโน่ (We don’t talk about Bruno) นั่นคือสิ่งที่ซิสชอบในตัวโดโลเรส
ในเรื่องของความรัก โดโลเรสแอบชอบมาริอาโน่ คู่หมั้นของอีซาเบลล่า แต่เธอก็พยายามตัดใจและไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับมาริอาโน่เลยเพราะรู้ว่าไม่เหมาะสม แต่หลังจากทราบว่าอีซาเบลล่าถอนหมั้นแล้วเพราะไม่ได้มีใจ โดโลเรสก็กล้าที่จะคว้าโอกาสไว้ในเวลาที่เหมาะสม สารภาพรักอย่างไม่เขินอาย แล้วให้มาริอาโน่เป็นผู้ตัดสินเองว่าจะรับรักเธอหรือไม่
กามีโล่: พลังที่ยิ่งใหญ่จะสร้างเรื่องดีหรือร้าย ขึ้นอยู่กับผู้ใช้พลัง
อีกหนึ่งตัวละครที่บทน้อยแต่ได้ใจผู้ชมไปเต็มๆ คือ กามีโล่ แม้จะขี้เล่นขี้แกล้ง แต่ก็คอยช่วยเหลือมีราเบลตลอด
สิ่งที่หลายคนประทับใจในตัวกามีโล่คือ ฉากแนะนำพลังในเพลงครอบครัวมาดรีกัล (The Family Madrigal) กามีโล่ใช้พลังแปลงกายเป็นคุณแม่ของทารกน้อยที่จะงอแงหากแม่ไม่อุ้มไว้ เพื่อให้คุณแม่ตัวจริงได้มีเวลานอนหลับพักผ่อน เป็นการใช้พลังได้สร้างสรรค์และน่ารักมาก
ในหนังเรื่องอื่นๆ ตัวละครที่มีพลังแปลงกายมักจะใช้พลังหลอกลวงคนอื่นในทางชั่วร้ายอย่างมีสทีคในหนังชุด X-Men, โลกิจากหนังของมาร์เวล หรือไม่ก็ใช้พลังช่วยพิทักษ์โลกอย่างเมแกนจาก Young Justice ทำให้นึกถึงคำพูดที่ว่า “พลังทั้งมวลขึ้นอยู่กับวิถีชีวิตมนุษย์ที่ได้มันไป เป็นไปได้ทั้งความดีหรือความชั่ว ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับผู้ใช้พลัง”
การนำพลังมาใช้ทำเรื่องดีๆ ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องยิ่งใหญ่อย่างการกอบกู้โลกจากเหล่าร้าย เหมือนอย่างกามีโล่ที่ใช้พลังช่วยเหลือคนในเรื่องที่เรียบง่ายที่สุดอย่างการเลี้ยงเด็กหรือสร้างความบันเทิงให้คนรอบข้าง
อันโตนิโอ: สังเกตอย่างใส่ใจและช่วยเหลือเมื่ออีกฝ่ายต้องการ
อันโตนิโอ น้องเล็กสุดที่มีพลังสื่อสารกับสรรพสัตว์ได้ แม้จะยังเด็ก แต่ก็ไม่ได้พึ่งพาพวกพี่ๆ อยู่เพียงฝ่ายเดียว อันโตนิโอยังคอยสังเกตคนรอบข้างว่าแต่ละคนกำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่บ้างและคอยช่วยเหลือเมื่ออีกฝ่ายต้องการ
ตัวอย่างเช่น ตอนที่อันโตนิโอได้ยินเรื่องราวของอาบรูโน่จากพวกหนูในกำแพง เมื่อรู้ว่าบรูโน่กับมิราเบลต้องการความช่วยเหลือ เขาก็เป็นฝ่ายมาหาทั้งคู่เองเพื่อเสนอความช่วยเหลือ แถมยังให้อาบรูโน่ยืมตุ๊กตาตัวโปรดเพื่อปลอบใจอีกด้วย (น่ารักเชียว) ในตอนจบอันโตนิโอยังเป็นคนพาลุยซ่ามานอนพักผ่อนเพื่อให้พี่สาวได้รู้จักผ่อนคลายบ้าง
